Ο θρύλος του λουλουδιού Ορφέα - Αβερλέα
Η αβερλέα είναι ένα φυτό με βρύα που φύεται σε απότομους βράχους στα φαράγγια της Ροδόπης. Τα άνθη του κυμαίνονται από απαλό ροζ έως σκούρο μωβ, που βρίσκονται σε στέλεχος ύψους έως 15 εκ.
Το λουλούδι του Ορφέα είναι πολύ ευαίσθητο στο φως και στις αλλαγές της θερμοκρασίας. Όταν βρίσκεται στη σκιά, τα άνθη του διπλώνουν και στο φως του ήλιου διαστέλλονται ξανά. Αυτό το προστατευόμενο είδος αναπτύσσεται κυρίως σε βραχώδη εδάφη, συχνά σε σχισμές βραχωδών αντικειμένων και σε υγρά και κυρίως σκιερά μέρη.
Η αβερλέα βρίσκεται σπάνια και βρίσκεται κυρίως σε δυσπρόσιτα μέρη στην περιοχή των ποταμών Vacha και Arda, καθώς και στην περιοχή γύρω από το σπήλαιο Jagodinska και το Trigrad. Είναι προστατευόμενο είδος και περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο της Βουλγαρίας.
Χάρη της ικανότητάς του να εισέρχεται στην αναβίωση, το λουλούδι του Ορφέα επέζησε ακόμη και της Εποχής των Παγετώνων.
Ο θρύλος του λουλουδιού Ορφέα
Ένας από τους θρύλους λέει για τον Ορφέα, ο οποίος δεν καταφέρνει να σώσει την αγαπημένη του Ευρυδίκη από το βασίλειο των νεκρών και βυθίζεται σε βαθιά θλίψη. Τα τραγούδια του είναι γεμάτα μελαγχολία και θλίψη και τα δάκρυά του γίνονται σταγόνες που καίνε. Σύμφωνα με το μύθο, από αυτά τα δάκρυα γεννιέται η αβερλέα
Друга легенда разказва, че Орфей стои на ръба на скала и свири своите меланхолични, но чаровни мелодии. Вакханките се опитват да го привлекат, но без успех. Те се ядосват и нападат певеца, разкъсват го и хвърлят арфата му в реката. Изненадващо, след като арфата пада във водата, тя започва да свири сама, като че ли оплаква смъртта на своя господар. От капките кръв, които се стичат по скалите, се заражда силиврякът – вечното родопско цвете.
Ακόμη και οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλκονταν από το αθάνατο λουλούδι της Ροδόπης και το απεικονίζονταν στα νομίσματά τους, που κόπηκαν την εποχή του αυτοκράτορα Αντώνιου Πίου (138 – 161), η Ροδόπη καθισμένη σε ένα βράχο και κρατώντας το όμορφο λουλούδι Ορφέα στο δεξί της χέρι.